Deze barefootschoenen moet je hebben en hier koop je ze.

Barefootschoenen zijn eigenlijk toverschoenen. Ze toveren kwaaltjes weg en loopplezier terug. Als je ze eenmaal hebt, wil je geen andere meer.

Je gewone schoenencollectie wordt een museum. Je kijkt er naar van een afstand, maar aanraken doe je ze niet meer. Helaas zijn de meeste barefootschoenen erg lelijk.

Kijk maar naar de foto waarbij ik mijn wandel-barefootschoenen aan heb. Toch zijn er steeds meer semi-hippe alternatieven.

Ongeveer een jaar geleden hoorde ik voor het eerst over blote voeten schoenen toen ik bij een vriendin in de voortuin zat.

Nog even kort, want ik schreef er eerder al over. Barefootschoenen zijn schoenen zonder steun, met een hele flexibele zool en veel ruimte voor je tenen. Je voelt de ondergrond als je op deze schoenen loopt en voelt haast niet dat je schoenen aan hebt.

Voetproblemen ontstaan vaak door schoenen.

We namelijk met perfecte voeten geboren. In de loop van de tijd gaan tenen scheef staan als ze in de verdrukking komen. Kijk maar naar ballerina’s met hun vervormde tenen.

Goed, de buurvrouw van die vriendin kwam opgetogen vertellen over haar nieuwe paar barefootschoenen. Vervolgens stak ze een heel enthousiast verhaal af. Ze heeft fybromyalgie (reuma in de weke delen) en daardoor pijn bij het lopen.

De steunzolen die ze droeg hielpen wel, maar er was veel ruimte voor verbetering. Ze vertelde ook iets over natuurlijk lopen en de voordelen daarvan, voor iedereen.

Sinds ze barefootschoenen draagt danst ze weer, zonder steunzolen, over straat. Ik hou van enthousiaste mensen met een goed verhaal. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.

’s Avonds vertelde Google me nog veel meer en kort daarna kocht ik online mijn eerste paar.

Nooit meer keuzestress

De volgende dag werden mijn zwarte Vivobarefoot Kasana bezorgd. Het zijn schoenen voor dagelijks gebruik en dagelijks gebruiken, deed ik ze.

Ik twijfelde ’s ochtends nooit meer welke schoenen ik aan zou doen, het werden altijd mijn blotevoetenschoenen.

Mijn gewone schoenen doe ik liever niet meer aan. Best vreemd, want hoe kun je lekker lopen op een zooltje van 5.5 millimeter? Ik weet het niet en toch is het zo. Inmiddels zitten er gaten in de zolen van het veelvuldige gebruik.

Vroeger had ik ook altijd steunzolen. Nu niet meer. Ik kan nu zonder zooltjes en zonder pijn lopen. Ik vertelde mijn broer erover, hij kocht een paar, was net zo enthousiast als ik en deed nooit meer andere schoenen aan.

Mijn moeder had last van brandende scheenbenen, ze droeg de toverschoenen een tijdje en de brand was geblust.

Soorten

Naast schoenen voor dagelijks gebruik heb je ook wandelschoenen (met grip en waterdicht) en schoenen om bergen mee te beklimmen (nog meer grip en hoog).

En natuurlijk de moeder der barefootschoenen; de 5 fingers. Een handschoenachtige schoen waarbij elke teen een apart vakje heeft.

Deze schoenen lopen het lekkerst van allemaal. Het het uiterlijk is alleen dermate oncharmant, dat ik er niet mee over straat durf.

Merken

Je verwacht het misschien niet, maar barefoot lopen is hot! Voor mij valt het een beetje in de categorie havermelk, vegan en yogamatten. Het start met opgetrokken wenkbrauwen maar als je het eenmaal geprobeerd hebt is er geen weg terug.

Er zijn inmiddels een heleboel merken uitgebracht en de schoenen worden steeds hipper. Hieronder de vier merken die ik het leukst vind en die er redelijk normaal uitzien.

Vivobarefoot had in 2004 de primeur en bracht de eerste minimalistische schoen met een ultradunne zool uit. Hiermee werden ze voorloper op het gebied van barefoot schoenen.

Naast hardloopschoenen hebben ze ook schoenen voor elke dag, wandelschoenen en sandalen. Helaas hebben ze geen fysieke winkel in Nederland, maar ze hebben wel een website.

Ze zijn zo zeker van hun zaak dat je de schoenen 100 dagen uit mag proberen. Als je niet tevreden bent, krijg je je geld terug. Gratis verzenden naar Nederland doen ze voor bestellingen vanaf 100 euro. Laatst zag ik dat zelfs Bol.com Vivobarefoot verkoopt. Dat zegt wat!

Groundies is een Duits merk met veel fysieke winkels in de grote steden in Duitsland. Ze hebben ballerina’s, laarzen en sneaker-achtige barefootschoenen en zijn erg populair in Duitsland.

Helaas zijn ze in Nederland nog niet verkrijgbaar. Daarentegen kun je ze wel online bestellen en gratis retourneren, dus dat is heel fijn.

Ik ben heel slecht in online schoenen bestellen en ben altijd ontevreden dus ik doe het niet meer. Ik moet ze gewoon eerst passen. In het echt zien ze er vaak toch net even anders uit en daarbij wil ik gewoon voelen hoe ze zitten en zien hoe ze staan.

Omdat ze veel keuze hebben en ik een aantal schoenen heel graag wil proberen ga ik binnenkort een paar dagen naar Düsseldorf (ja, speciaal voor de schoenen).

Feelgrounds is een ander Duits merk met o.a. All Stars-achtige schoenen. Ze zien er tof uit en er komen regelmatig nieuwe modellen en kleuren uit. Een tegenvaller is dat ze geen fysieke winkels hebben en je dus alleen maar online kunt kopen.

Bijkomend nadeel is dat de retourkosten voor eigen rekening zijn, wat een drempel opwerpt.

Toch is ook daarvoor een oplossing. Paypal heeft namelijk iets briljants bedacht. Als je via Paypal betaalt dan kun je de retourkosten die niet gedekt zijn, terug krijgen. Je kunt maximaal 12 keer per jaar de kosten van maximaal 30 euro terug krijgen.

Geweldig dus. Ik heb het geprobeerd en het werkt!

Winkels

Mocht je, net als ik, graag verschillende schoenen willen passen voor je beslist, dan kun je in Nederland in deze winkels terecht.

Barefoot & More is de winkel met het grootste assortiment in Nederland. Ze zitten in Arnhem en verkopen veel verschillende merken. Naast schoenen kun je er ook boeken, kinderschoenen, sandalen en teensokken kopen. De mensen zijn aardig en behulpzaam en je krijgt goed advies.

In de winkel hebben ze verschillende ondergronden waar je meteen kunt voelen wat barefoot lopen nu zo speciaal maakt. Ze hebben ook een webwinkel met gratis verzending vanaf 70 euro. Retourzendingen zijn voor eigen rekening.

Tot slot heeft Trek barefoot twee winkels in Amsterdam en in Hoorn. Zij hebben veel hardloopschoenen en daarnaast ook wandelschoenen, casual schoenen en sandalen.

Op zaterdag is er in de winkel in Amsterdam een podoloog die je kan helpen bij het kiezen van de juiste schoenen en op donderdagavond in de winkel in Hoorn.

Ik ben in Amsterdam geweest en werd enthousiast van de bevlogenheid van het personeel. Ze beantwoorden al je vragen en geven goed advies. Daarnaast geven ze regelmatig workshops over natural running, houding en beweging en barefoot lopen.

Meer lezen? Dit is waarom barefootschoenen glans geven aan je leven.

rugzak in het bos op de grond

Deze 6 dingen horen in je rugzak als je gaat wandelen

Wat stop je in je rugzak als je gaat wandelen? Wat mag je absoluut niet vergeten en wat wat laat je thuis.

Dat hangt af van je plannen. Ga je kort of ga je lang, blijf je slapen of liever niet? En niet onbelangrijk, wat doet het weer?

Voor een dagje wandelen heb je genoeg aan een rugzak met een inhoud van 10 tot 20 liter. Ga je langer en blijf je slapen dan heb je meer aan 30 tot 40 liter.

Dit zijn de 6 essentiële rugzak items:

  1. Eten. Je weet niet of je onderweg iets tegenkomt en dus is het handig om zelf wat mee te nemen.
  2. Water. Onmisbaar. Je kunt heel lang zonder eten (zegt men, ik heb het nooit geprobeerd) maar zonder water wordt het lastig. Meenemen dus.
  3. Zakdoekjes of wc papier voor hoge nood onderweg. Het kan zomaar gebeuren dat je moet plassen (of erger) als je gaat wandelen. Vooral als je in een mooi bos of natuurgebied loopt komt het voor dat er geen wc voorhanden is op het moment dat jij aandrang voelt en daarom is het handig, zo niet absoluut onmisbaar om papier mee te nemen.
  4. Plastic tasje. Om het bos net zo mooi te houden als het al was, neem je ook een zakje mee. Voor het gebruikte papier. Zolang het nog leeg is kun je er ook op zitten.
  5. Chocola of iets anders zoets. Je vraagt je af waarom? Omdat er meestal een punt komt waarop je het zwaar hebt, je niet meer wil lopen of er gewoon klaar mee bent. Dat is het moment voor chocola. Dat geeft je weer even een geluksmoment waardoor je ongemerkt weer een stukje verder komt.
  6. Sokken, het kan handig zijn om extra wandelsokken mee te nemen. Natte sokken zorgen voor wrijving en dus blaren. Sokken worden nat van de regen of van zweet, neem ze mee als je een van de twee verwacht.

Niet altijd nodig, maar wel handig:

  • Een pet, hoed of ander hoofddeksel. Tegen de zon en daarbij horende zonnesteek. Natuurlijk alleen als de zon schijnt en het warm is.
  • Zonnebrandcrème, zie vorige punt.
  • Zonnebril, fijn in de zomer.
  • Regenjas/poncho of wat dan ook. Helpt tegen de regen. Hoef je dus niet mee te nemen als de zon schijnt en het droog blijft.
  • Powerbank. Kun je overwegen als je op GPS loopt of als je GPS achter de hand wil hebben.
  • Pleisters. Je weet nooit waar het goed voor kan zijn. Beter mee verlegen dan om verlegen. 

Bedenk goed dat hoe meer je meeneemt hoe zwaarder je tas is. Hoe zwaarder je tas, hoe zwaarder je wandeling. Less is more! Wees dus kritisch op wat je meeneemt. Thee is lekker onderweg, maar een thermosfles is zwaar en met een beetje mazzel kom je onderweg iets tegen waar ze thee voor je zetten.

‘Slecht weer wandelaar’, de genetische uitdaging

Er zijn mensen die zich goed voorbereiden.

Mensen die aannemen wat goed werkt en wat niet. Die het zekere voor het onzekere nemen.

Ik ben niet zo iemand. Ik moet iets erváren. Aan de levende lijve ondervinden, voordat ik iets aanneem.

Als kind was ik al een eigenwijze Montessoriaanse snotneus en ik ben het blijkbaar nog steeds.


Het zou regenen tijdens mijn ‘Pieterpad proeverij’ van vier dagen, en flink ook. De voorspellingen logen er niet om. Daar kan ik me dus niet achter verschuilen.

Wel degelijk had ik regenkleding mee: een regenbroek (dit voor 5 euro als kassakoopje bij Scapino meegenomen) een een regenjas die ooit in Noorwegen heb gekocht. Dus helemaal onvoorbereid kan ik mezelf ook niet noemen, toch?

Nu vertrouw ik Noorse kleding blindelings. Het wollen ondergoed, raar als het klinkt, is een briljante vondst van ze. Die Noren weten tenslotte wat slecht weer is en laten zich er ook nog eens niet door belemmeren. Want, zo leerde ik tijdens onze tijd daar, “dan zouden we nooit buiten komen”. Goed punt. Ik bleef trouwens vaak binnen in Noorwegen. De ‘peis’ (houtkachel) was mijn beste vriend. Met daarbij mijn andere vriend, een peperduur glas rode wijn. Maar dit geheel terzijde.


In Nederland denken we anders over slecht weer.

Zo leerde ik na tien jaar buitenland bij terugkomst in Nederland het concept ‘binnenpauze’ kennen op de school van mijn kinderen.

Zo lossen wij Hollanders graag slecht weer op: we blijven binnen. Pas bij de eerste zonnestralen komen we als mollen uit de grond, om ons vervolgens hutje mutje op overvolle terrassen te begeven. Gevolgd door het welbekende ‘hè, hè’, poeh poeh, ik zit.’.

Met deze tussen-alinea’s wil ik alleen maar bewijzen dat ik genetisch uitgedaagd ben.


Terug naar mijn wandeltocht. In de zeikende regen dus.

Soms klaarde het even op en kreeg ik hoop. Om vervolgens hard in mijn gezicht gespuugd te worden met meer regen. En hagel. Ik heb zelfs donder gehoord. Met andere woorden, ik overdrijf niet.

Mijn Noorse regenjas waar ik alle hoop op had gevestigd bleek echter niet waterdicht. De waterdichtheid van je jas ervaar je blijkbaar vanzelf na vier uur in stromende regen lopen. Het meest waterdichte van mijn outfit was overigens tegen alle verwachtingen in die regenbroek van 5 euro.

Als een verzopen katje spoelde ik in Ommen aan. Gezellig stadje. Jammer dat ik er niet echt van kon genieten. Ik heb het wel geprobeerd. Op een terras onder zo’n kacheltje. De warme latte en stukje aardbeienvlaai zorgde voor een tijdelijke opleving. Maar toen ik vertrok, moest die doordrenkte regenjas weer aan over mijn vochtige fleece.  

Ik moest en zou een stukje Ommen zien en als een soort oase in de woestijn, verscheen daar een sportwinkel, met warme (en vooral droge!) fleece vesten in de aanbieding. Dat was al een winst: iets droogs voor onder mijn natte jas.


Binnen vroeg ik hoopvol of ze ook een waterdichte jas verkochten.

“Jazeker, ik heb één model die 100% waterdicht is. Volledig gezoomd en al, komt geen druppel doorheen.”      

Een Noors vlaggetje op de mouw keek me spottend aan.

“Oké, doe maar.”

Ik geef onze noorderburen nog één kans om te bewijzen dat ze echt van goede wandelkleding weten.
Mijn doordrenkte regenjas liet ik achter bij de vriendelijke verkoper. Laat maar, die wordt het niet meer.


Het moet gezegd, het laatste stuk door de regen verliep als een zonnetje. Bij wijze van spreken dan he, want laat ik duidelijk zijn, die regen ging maar door. Er kwam inderdaad geen druppel door mijn nieuwe regenjas heen. En dat is fijn. Want wandelen in de regen is eigenlijk helemaal niet zo erg. Het is ook wel lekker. Je komt niemand tegen, het bos ruikt lekker fris en je voelt je reuze dapper. Maar het is leuk zolang je droog blijft. Een zeer voorwaardelijk leuk zeg maar.


Mijn vertrouwen is voorlopig hersteld. Maar ja, ik moet het eerst ervaren hè, dus we zullen zien of ‘ie het blijft houden.


Wol redt je leven! Of in elk geval je koude kont.


De Noren zeggen: “Det finnes ikke dårlig vær, bare dårlige klær.”


Wat zich grofweg vertaalt in “Er bestaat niet zoiets als slecht weer, alleen slechte kleding.”


Nu is er één ding vervelender dan slecht weer: mensen die beweren dat er niet zoiets bestaat als slecht weer.


Een tijd terug woonde ik met mijn gezin in Noorwegen. Ik weet nog dat ik onze driejarige dochter afleverde voor haar eerste dag op de ‘barnehage’. Trots gaf ik een schattig regenpakje met bijpassende laarsjes van de Hema mee aan de peuterleidster. Ik werd in mijn gezicht uitgelachen. This will not do I am afraid..

De eerste maanden in Noorwegen was een ontdekkingsreis in de wereld van uteklaer oftewel buitenkleding. Voor elk seizoen en weertype is een kledingstuk ontworpen. Van diverse thermo ondergoed tot skipakken tot baggerlaarzen van kalibers waar wij een puntje aan kunnen zuigen.

Wol is het sleutelwoord.

Niet dat kriebelige soort hoor. Het zachte, merino achtige soort.
Zolang de ‘onderpakken’ maar van goede, duurzame en vooral wollen kwaliteit zijn, heb je de helft van het werk al verricht. Iets waterdichts erover en je kunt het weer trotseren.

En dan doen ze. Kinderen doen van jongs af aan hun middagdutje buiten. Gewoon in de kinderwagen met jawel, een wollen pak en een wollen slaapzak. Tot een graad of -15c kan dit prima vinden zij.
Er bestaan zelfs kinderdagverblijven die uitsluitend buiten in de natuur zijn.


Goed, de boodschap is duidelijk. Zorg voor goede kleding.

Ik zelf zweer bij mijn Devold.

Vooral als het wat kouder is. Of op regenachtige lange wandelingen, dan is het ook echt fijn. Je raakt niet verkleumd en dat scoort punten voor mij. Tenzij je regenjas niet waterdicht is. Maar dat is een ander verhaal.


Je scoort er overigens geen imago-punten mee, als je je felrode ondergoed (lange broek én trui) onder je toch al niet al te hippe wandelbroek aantrekt.

Maar je zal jezelf dankbaar zijn.

De mooie eigenschap van wol is, dat het warm houdt, maar niet verstikt.

Dus juist ook in beweging als je lichaamstemperatuur stijgt, houdt het wol je in balans. Niet te warm, niet te koud.

Wat ik zelf vooral erg fijn vind, is om halverwege een lange wandeling even een latte te drinken op een terrasje en dan geen verkleumde kont te krijgen. Het zachte wolletje houd me lekker comfortabel. Maar ik loop niet te zweten als een otter als ik weer ga lopen. Dat heb je wel snel met synthetische warmhouders.

Er zijn verschillende varianten en diktes. Ik houd het op een dikke variant voor de herfst en winter en een dunne voor de lente. In de zomer durf ik wel zonder. Ik ben best wel een bikkel namelijk.


De wandel-afritsbroek. Imagokiller of Gouden greep?

        

Ik hoor het haar nog zeggen. “Nee Raach, dat kan echt niet! Vreselijk! Ik ga echt niet naast je lopen hoor…..” Ik had besloten om een wandelbroek te kopen.

Niet zomaar een wandelbroek, maar een afrits-exemplaar, zodat je meteen een korte broek hebt. Twee vliegen in een klap. Ik hou daarvan.

Dat geeft me het gevoel dat ik bespaard heb èn niet hoef te kiezen, weer twee vliegen dus.

En ook al zei Iris dat ze niet naast me zou lopen, ze deed het toch. Gewoon omdat ik zo blij was met mijn vier vliegen. Natuurlijk heb ik de ritsen meteen gebruikt bij de eerste wandeling en dat viel niet tegen!

Wat wel tegenviel, was het me ontdoen van de pijpen. Dat is ook wel te zien op de foto’s die Iris zo leuk heeft gemaakt.

Dat is echt een talent van haar, om altijd klaar te staan met een camera op de meest gracieuze momenten.

Iris heeft trouwens echt fototalent zoals je vast op alle prachtige foto’s op de site hebt gezien. Ze is fotograaf en maakt prachtige portretten. Ze schreef een stukje over foto’s maken in het ‘wild’ en wat daar allemaal bij komt kijken.

Ik zal goed opletten, misschien dat ik dan ook een bijdrage kan leveren aan het beeldmateriaal.

Imagokiller

En dan nu, het antwoord op de vraag in de titel? Is de wandel-afritsbroek een imagokiller? Daar moet ik volmondig ja op zeggen! Het is natuurlijk hopeloos. Onvrouwelijk en lekker unisex. Je kunt hem delen met je man.

Hij past in de ANWB-stelletjes-gids.

De korte broek is gewoon niet echt een lekker model. Wat doe je met de pijpen als je ze afgeritst hebt? En bovenal, hoe krijg je ze er weer aan?

Uit ervaring weet ik dat dit onmogelijk is, zonder je schoen af te vegen aan je broekspijp. Geen probleem bij lekker weer, maar als je een tijdje in de modder hebt gelopen toch iets minder.

Gouden greep

Toch kan ik ook voor het tegendeel enthousiast ja zeggen! Ik vind een afritsbroek een gouden greep. Als je een paar dagen gaat wandelen wil je zo weinig mogelijk meenemen, anders til je je een breuk.

Dit is de oplossing voor de keuze: neem ik een korte- of een lange broek mee?

En als je gewoon een klein stukje gaat lopen en het is twijfelachtig weer dan zit je ook goed. De lange broek is niet lelijk. Als je tenminste een zwarte neemt.

Met een khaki exemplaar kom je natuurlijk niet weg. Hij is van sneldrogend spul gemaakt waardoor je na een regenbui snel weer opdroogt.

Daarbij, ik ben nu eenmaal een twijfelaar en het idee dat ik op elk moment kan kiezen wat ik wil en daar ook weer op terug kan komen, vind ik heel fijn.

barefoot schoenen wandelen

Vergelijking: Wandelschoenen versus barefootschoenen.

Het begint natuurlijk allemaal bij de schoenen. Immers, lopen doe je met je voeten en die moet je dus een beetje verwennen, als je wil dat ze hun werk goed doen.

Als je gaat wandelen kom je op een punt dat je gaat overwegen om wandelschoenen aan te schaffen. Je vraagt je misschien af, waarom?

Er zijn een paar redenen om wandelschoenen te kopen.

  • Ze zijn waterdicht en das fijn als het onderweg gaat regenen of als je in de modder stapt.
  • Je voeten blijven er lekker warm in.
  • De zool heeft veel profiel en geeft grip. Minder last van glijpartijen.
  • Wandelschoenen geven veel ondersteuning, de meeste mensen zweren hierbij.

Nadelen van wandelschoenen:

  • Ze zijn lelijk, maar echt!
  • Slecht voor je imago (iedereen ziet meteen dat je jezelf serieus neemt als wandelaar)
  • Ze zijn duur, een beetje schoen kost je al snel ruim 100 euro

Wandelschoenen kun je kopen bij de ANWB of de Bever, maar natuurlijk ook online.

Barefootschoenen:

Zelf lopen wij op barefootschoenen. Huh….wat? Uh, ja…..barefootschoenen.

Barefootschoenen zijn schoenen met een hele dunne zool (de dunste zijn 5,5 mm), ze beschermen je voeten maar geven geen steun. Je loopt als het ware op blote voeten. Vroeger, voor het schoenentijdperk, liep iedereen op blote voeten en dat is wel een beetje zoals het bedoeld is.

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat mensen die op blote voeten lopen, veel minder voetklachten hebben, dan mensen die op schoenen lopen.  

Gewone schoenen geven steun aan je voet waardoor je spieren ‘lui’ worden. Hierdoor kun je problemen krijgen zoals rugpijn, last van je knieën of voeten. Ik had zelf altijd last van pijn in mijn onderrug en schouders als ik bijvoorbeeld een uurtje aan het shoppen was.

Jarenlang heb ik steunzolen gebruikt, maar die zijn overbodig geworden nu ik op barefootschoenen loop.

Een ander voordeel van barefootschoenen is dat er veel ruimte is voor je tenen. Ik had altijd last van blaren omdat je tenen in een gewone wandelschoen weinig ruimte hebben. Dat zorgt voor wrijving en dus voor blaren.

En luister nou, wandelen is alleen leuk als het geen pijn doet!

Klaar voor nog meer voordelen?

  • Ze zijn heel licht (ongeveer 150 gram per schoen) en das fijn als je een eind loopt.
  • Goed voor de doorbloeding en dus altijd warme voeten
  • Je krijgt bij elke wandeling een gratis voetreflex massage
  • Gezond voor je hele lichaam: je benen worden sterker en door de andere manier van lopen ontlast je gewrichten, banden, pezen en spieren.
  • Voor mensen met specifieke problemen (diabetes, fybromyalgie, rug en schouderklachten) kan het een uitkomst zijn. Luister natuurlijk nooit zomaar naar wat wij zeggen, maar doe zelf onderzoek en laat je goed informeren. Op www.voetentraining.nl en www.goedvoets.com vind je meer info en podologen en fysiotherapeuten die fan zijn van barefootschoenen.

Natuurlijk zijn er ook nadelen.

  • Ze zijn lang niet overal te koop, naar fysieke winkels moet je even zoeken. Online zijn ze echter goed verkrijgbaar. Vivobarefoot is marktleider, maar er zijn veel meer merken zoals: Leguano, Feelmax, Merrell en Joe Nimble.
  • Er zijn veel lelijke barefootschoenen.
  • die echt opvallen in lelijkheid. Gelukkig zijn er steeds meer schoenen die er tof uitzien en vooral de Duitse merken (Feelgrounds en Groundies) lijken steeds meer op gewone sneakers. Duitsland loopt wat barefoot lopen betreft voorop, vandaar de ruime keuze. Nadeel is dat ze niet in Nederland te koop zijn en je ze alleen online kunt bestellen.
  • Als je eenmaal om bent, dan wil je nergens anders meer op lopen. Ook in het dagelijks leven niet. Ik ga dus zelfs op barefootschoenen naar mijn werk. Mijn gewone schoenen staan daardoor ongebruikt in de kast….

Wij kopen onze ‘barefoots’ online of bij Barefoot & More in de winkel in Arnhem.