Het is half april en de zon schijnt aangenaam. Ik ben op zoek naar een route en heb wensen. Niet te ver rijden, geen reusachtige afstand en ik wil graag iets nieuws zien.

Ik google ‘mooiste wandeling in Zuid Holland‘ en kom met wat omzwervingen uit bij een wandeling door de bollenstreek. Zestien kilometer schoon aan de haak, op een half uurtje rijden van Den Haag.

Bollenvelden heb ik tot nu toe alleen gezien vanuit de auto op de snelweg. Ik lees wel een waarschuwing bij het doorlezen van de route:

“Kom op openingsdagen van de Keukenhof op tijd, in verband met mogelijke fileproblemen”

Vriendin E. en ik vertrekken donderdagochtend vroeg en zigzaggen tussen de fileproblemen door en vinden redelijk probleemloos een parkeerplek.

Even later schuiven we langs de Keukenhof en meteen weet ik weer waarom ik daar nog nooit ben geweest.

Voor de ingang ligt een immens parkeerveld wat op deze vroege ochtend al helemaal vol staat met witte campers.

Toeristen die graag een nachtje tussen de tulpen staan? Met z’n allen, deur aan deur zodat je alleen maar wit om je heen ziet, in plaats van kleur?

Bussen tot de nok gevuld met dagjesmensen denderen langs. Grijs steekt af tegen al het wit, de gemiddelde leeftijd is 65+. Het is hier op deze doordeweekse ochtend drukker, dan bij Ikea als ze in het weekend het 1 euro ontbijt serveren.

Bloemenvelden

Om bij te komen van alle drukte en nog voor we een stap op de route hebben gezet, duiken we in het centrum van Lisse, een lieflijk, zonovergoten terrasje op.

Het leven is beter met koffie.

Het begin van de wandeling blijkt te overlappen met de route landgoed Keukenhof.

Gelukkig is dat van korte duur en al snel lopen we langs kleurrijke bloemenvelden met hyacinten, tulpen en narcissen naar het centrum van Sassenheim.

We lopen langs de Tulperij en eten op een schommelbankje onze lunch.

De Tulperij is een bloembollenkwekerij waar ze een tulpen pluktuin omheen hebben gebouwd. In die tuin kun je, omringd door bloemen, koffie drinken.

En briljant bedacht in deze tijden van personeelsgebrek, ze laten er mensen zelf hun bloemen plukken.

Toeristen

Behalve bollenvelden in alle kleuren komen we ook veel toeristen tegen.

Duitsers met een drone, die zichzelf filmen tussen de velden. Aziatische tieners die, met zonnebril op, tussen de tulpen poseren. Te hard pratende Amerikanen die behoorlijk in de weg staan.

Op veel van de velden staan borden met een Chinese tekst die daaronder wordt vertaald als:

Enjoy our flowers, respect our pride.

Iedereen doet hetzelfde. Ze komen aan bij een veld, gaan door de hurken met hun telefoon in de hand en drukken op het knopje. Vaak op precies dezelfde plek. Er staan zelfs mensen in de rij.

Door schade en schande ben ik erachter gekomen dat je de hoogtepunten in de wereld beter op foto’s van anderen kunt bekijken.

Bamboebos

Zo was ik eens in Japan en was vastbesloten om naar het bamboebos in Kyoto gaan. Net als bij de Keukenhof waarschuwde de reisgids dat je er vroeg moest zijn in verband met fileproblemen, veroorzaakt door toeristen die vlak achter elkaar aan lopen.

Ik had prachtige foto’s gezien op internet van geisha’s die daar door het bamboebos wandelde en die de foto’s een enorm mystieke uitstraling gaven.

Dit zou het absolute hoogtepunt van de vakantie worden.

Ik was goed voorbereid en voor dag en dauw opgestaan. Om 7.30 uur liep ik door het bamboebos. In een half uur was ik er doorheen. Er waren geen geisha’s, wel heel veel toeristen.

Hevig teleurgesteld besefte ik dat ik de mooiste versie van het bamboebos al op internet had gezien. Door mijn te hoge verwachtingen viel de echte versie tegen.

Toen ik terugliep naar de trein, besloot ik dat ik voortaan vaker van het gebaande pad af zou gaan.

Zwaan

We laten de bolletjes achter ons en klimmen over een hek een weiland in. Over het water zwemt een zwaan ons tegemoet. Hij kijkt ons strak in het gezicht en komt met hoge vleugels recht op ons af.

Als hij ons bereikt heeft, draait hij plotsklaps om en neemt een aanloopje. Hij fladdert driftig met zijn vleugels en met zijn zwemvliezen loopt hij over het water. Daarna zwemt hij ons nog lange tijd achterna.

We kijken elkaar aan. Ervan overtuigd dat we iets heel bijzonders hebben meegemaakt lopen we verder.

Intussen denken we na over de symbolische betekenis van een zwaan. Dit kan alleen maar voorspoed betekenen. Wat wil de zwaan ons vertellen?

Onvoorwaardelijke liefde

Nog voor we het erover eens zijn of de zwaan ons eeuwige trouw, gratie, of onvoorwaardelijke liefde in het vooruitzicht stelt, krijgen we het antwoord van de zwaan zelf.

In het riet vlakbij onze voeten zit zijn vrouwtje op een nest en houdt zijn ongeboren kinderen warm en droog. We snappen direct de ernst van de situatie en rennen weg van het water.

“Pas op!”, schreeuw ik naar E., “hij valt ons aan!”

E. bedenkt zich geen moment en duikt met haar kin naar voren op haar buik en schuift zo hobbelend over het gras naar beneden. Ik volg haar voorbeeld en glij de dijk af, de snavel en vleugels van de woedende zwaan vermijdend.

De moraal van dit verhaal?

Avonturen liggen meestal net buiten je comfortzone. Van het gebaande pad afgaan geeft je meer kans op een avontuur en als je ze overleeft, worden ze getransformeerd tot gouden herinneringen.