Het is toch wat. Ik zoek een wandeling in de buurt en op NS vind ik tot mijn verbazing een NS-wandeling vanuit mijn eigen woonplaats Bilthoven.

Nooit geweten in de vier jaar dat ik hier woon, terwijl ik toch dagelijks langs het startpunt fiets. Maar nu ben ik wandelaar en behoor ik dit soort dingen te weten. Waarvan akte.

Het maakt me blij, dat dit bestaat. Wandelen heeft namelijk de verrassende eigenschap dat je uit je alledaagse sleur getrokken wordt. Je hoeft er blijkbaar niet eens ver voor te reizen.

Een gemarkeerde wandeling maakt het moeilijker om te verdwalen

Een bloedhete dag mag me niet deren. Gewapend met hoed, waterfles en mobieltje vertrek ik van huis. De bekende rood-witte NS markering ontbreekt al direct op het station. Nu had ik in de beschrijving gelezen dat de route langs de school van mijn kinderen loopt, dus ik hoefde niet direct te verdwalen.

Wel zag ik rood-oranje pijlen met de tekst www.utrechttevoet.nl. Dat zal vast ook goed zijn. Zoals het tegeltje aan de muur luidt: “I never worry when I get lost, I just change where I want to go.”

De weg kwijtraken kan iedereen gebeuren. Je maakt verschil in hoe je er mee omgaat.

• 

Van het gebaande pad af

De pijlen blijken me bij nader inzien wel langs de goede route te leiden overigens. Maar verwarrend bleef het. Je kruist namelijk tijdens deze wandeling andere wandelingmarkeringen. Het ging min of meer goed, tot het eind, vlakbij het centrum van Utrecht. Maar dat hindert niet, want dan ben je in het centrum en wil je geen pijltjes meer volgen.

Want wat is er leuker dan slenteren door kleine straatjes en langs oude grachten? Om vervolgens neer te ploffen op een hip terras voor een slaafvrije biologische koffie van enkelvoudige oorsprong.

De belangrijkste redenen om deze tocht te lopen

Deze tocht van 14 kilometer is afwisselend en mooi genoeg. Opvallend is hoe je langzaam het dorpse inruilt voor het stadse. De weilanden en bossen worden stadsparken en brede lanen met chique herenhuizen. De energie van de plek verandert. Er gebeurt meer. Als wandelaar doet dit wat vervreemdend aan. Alsof je als buitenstaander ongemerkt naar binnen sluipt.

Maria’s koffie en koek

Ludiek is Maria’s koffietentje onderweg, waar de wandelaar voor een euro zelf een kopje Senseo mag zetten. Ik laat de koffie voor wat het is, maar neem wel een gevulde koek mee voor vijftig cent. Als iemand zo z’n best heeft gedaan, voel ik me bijna verplicht iets af te nemen. Al zou Maria dat natuurlijk niet afdwingen. Ik laat mijn telefoonnummer achter in de ‘tikkie-box’ en neem mijn koek mee naar het terras met uitzicht op de weilanden en de A27.

Horeca onderweg

De voorhanden liggende horeca is natuurlijk een groot pluspunt, zo vinden wij van Wandelachtig. Naast Maria, biedt ook Loft 88 onderweg een fijn terras. En dan hebben we het nog niet eens over het scala van mogelijkheden dat het centrum van Utrecht te bieden heeft. Je hoeft na deze wandeling niet hongerig naar huis.

Vakantie in eigen leven

Het grootste voordeel van deze wandeling is toch echt dat het een vakantiegevoel oproept. Zo dichtbij en zo makkelijk, ben je er toch even helemaal uit. Het is op vakantie gaan in je eigen leven.

Verfrist en opgeladen kom ik weer thuis na een treinritje van geen tien minuten. Gek eigenlijk, dat ik over deze reis drie uur heb gedaan, terwijl de sprinter me in een mum van tijd thuis brengt.

Blijkbaar is dat nodig voor vakantiegevoel: dat je de tijd neemt, in plaats van altijd maar doorraast zoals die treinen doen.