Al eerder verkondigde ik dat je mij nooit zal zien rennen.

Luttele weken later lijkt er een wonder geschied: ik ben gaan hardlopen.

Geïnspireerd door Joe Dispenza en Rachel’s inspirerende artikel over de comfort zone, merkte ik dat ik open stond voor een nieuwe ervaring.

Mijn deurtje ging open, nadat ik een sprintje moest trekken voor een tram, om vervolgens tot aan Den Haag CS hijgend als een oud paard, dood te zitten gaan.

Hoe zou het zijn om gewoon te kunnen rennen? Zonder gênant hijgen en vier spieren te verrekken?

Visioen

Ik zag een visioen van een rennende Iris, die moeiteloos als een lenige hinde drie keer per week een kilometer of vijf aftikt, alsof het niets is. Diezelfde Iris heeft een opgeruimd huis, eet linzensoep en is altijd vrolijk.

Die Iris kan ik zijn, besloot ik.

Een jaar geleden kon ik na Corona nog geen halfuur lopen, zonder de rest van de dag uitgeput op de bank te hangen. Inmiddels loop ik 25 kilometer zonder al teveel geklaag. Waarom zou ik dan niet in staat zijn om vijf kilometer te rennen?

Vriendin H., dezelfde waarmee ik door de Horsten liep, heeft altijd handige tips. Ik vroeg haar hoe ik dit wilde plan het beste kon aanpakken. H. stelde niet teleur en vertelde over een app, die je ‘from couch to 5k’ brengt in twee maanden.

Cheerleader

Ik heb het wel eens eerder geprobeerd hoor, hardlopen. Alleen trapte ik in de valkuil van te snel en te hard willen. Geduld is niet mijn strong suit. Hierdoor moest ik al snel met nekkrampen en kniepijn het veld ruimen. Het was me duidelijk: ik moest alle hulp aannemen die ik voorhanden had.

De app geïnstalleerd en AirPods in startte ik mijn eerste loop. Het idee is dat je het programma van de app volgt. De aanwijzingen komen vanzelf. Je hoeft er dus niet bij te denken en dat vind ik een bijkomend voordeel. Een coach in je oor en wat blijkt, tevens een cheerleader.

Je wordt namelijk ook nog eens onderweg aangemoedigd met “You are awesome!”, “Just a little while longer!”, “You can do this!”.

Ik stel me voor dat ze Katy heet en een hoge blonde paardenstaart en stralend wit gebit heeft.

Voor sommigen wellicht een irritante afleiding. Ik slurp het op als een kameel bij een oase. Zij gelooft dat ik het kan!

Dat zijn er al twee!

Modderbenen

Waar ik de eerste ronde niet begreep waarom het voelde alsof ik door hoog modder liep, merkte ik al bij de derde keer dat het makkelijker ging. Mijn coach fluistert geruststellend in mijn oor: “Je voelt je nu moe, maar je lichaam past zich aan. Binnenkort voelt rennen als een tweede natuur.”

Hé, dacht ik, dat herken ik van het wandelen. Ze zou nog eens gelijk kunnen hebben. Dat motiveert.

Op zoek naar een pad

Een paar dagen geleden was ik in België, op vakantie met de kids. De app vertelt me dat ik drie keer per week moet trainen, dus de schoenen gingen mee, alsook mijn spiksplinternieuwe hardloop-heuptas. Rachel verhoedde me die om te doen tijdens het wandelen. Nu heeft zij een afritsbroek, dus ik mag een buideltas.

Op Google Maps vond ik niet een duidelijk natuurpad in de buurt. Op de bonnefooi zocht ik een onverhard paadje.

Je bent een avonturier of niet.

Dit lijkt makkelijker dan het is. De Walloniërs lijken van hun privacy te houden (we weten waarom). Het is lastig een paadje te vinden zonder dreigend ‘private’ bordje. Het lukte een heuvelachtige onverhard weggetje te vinden. Het leidde langs kleine huisjes en uiteindelijk ontvouwde zich een open veld vol bloemen en paarden.

Onverwacht cadeau

Een geluksgevoel overviel me. Net als bij het wandelen, krijg je bij het hardlopen blijkbaar ook onverwachte cadeau’s. Zo voelt het echt. Ineens sta je ergens en komt de schoonheid van het moment binnen.

Een plek, waar ik nooit eerder was, en ook niet had gezien, als ik op de bank was gebleven.

Het is gewoon mooi.

Door iets te ondernemen, gewoon iets anders te doen dan je alledaagse leven te leven, doorbreek je de sleur. Je maakt iets nieuws mee en hoe klein het ook lijkt, het effect is groot.

Katy zegt dat ik toe ben aan de cooling down. Ik maak snel wat foto’s, voordat ik me omkeer.

Een stapje dichter bij de 5k.

Ik ga het redden.