Laatst had ik stress.

Een Indicent verstoorde onverwacht mijn rustige leventje. Het verkrampte mijn spieren, verhoogde mijn hartslag en maakte dat mijn gedachten als een hamster in een rad door mijn hoofd raasden. Rusteloos zocht ik naar oplossingen en toen ik die had gevonden zocht ik rusteloos naar nieuwe zorgelijke gedachten. Je zou bijna denken dat een verslaving aan denken heftiger is dan een verslaving aan chocola en Netflix. 

Bijna.

Jan Geurtz schreef een mooi boek over verslaafd aan denken. 

De weg naar ontspanning

Met Palo Santo houtjes en yoga nidra’s deed ik een poging het Incident uit mijn leven te verbannen. Het hielp, een beetje. De onrust zat alleen nog steeds in mijn lichaam en iets verbazingwekkends viel me op: mijn voeten wilden lopen. Een nieuwe gewaarwording. 

Dus ik liet ze.

Urenlang liep ik door Den Haag. Langs de zee, door de duinen en door de haven. Mijn voeten leidden me door het Statenkwartier naar het Zeeheldenkwartier. Ze liepen totdat mijn botten pijn deden.

Mijn hoofd werd leger, losser, vrijer.

Op traag tempo veranderde het uitzicht continue en daarmee de blik op mijn leven. Het is alsof vastklampen niet meer kon. Een losweken en laten gaan kwam in de plaats.  

Hoe kan het dat wandelen voor grote ontspanning kan zorgen?

Als je maar googelt op wandelen, kom je al snel op artikel na artikel over hoe gezond wandelen is. Maar dat wisten we al. Wat ik wil weten is wat nu precies wandelen zo ontspannen maakt.

Ik zoek verder en begin me te irriteren aan een veelvuldigheid aan artikelen die 5, 8 dan wel 10 redenen geven waarom wandelen goed voor je is. Stuk voor stuk open deuren worden aangedragen. ‘Het maakt je hoofd lekker leeg’, ‘Je leeft even helemaal in het moment.’, ‘De natuur relativeert.’

Ja hè hè’, dat hadden wij ook kunnen bedenken. Maar zo zijn wij niet van wandelachtig. Wij gaan een stap verder. En maken graag flauwe woordspelingen terwijl we dat doen. Sorry hiervoor.

Nieuwe verbindingen

Op Intermediair kom ik een interview met wandelcoach Ingeborg Steinvoord tegen. 

Zij stelt:  “Als je beweegt, gaat er meer zuurstof naar je hoofd, waardoor je hersenen nieuwe verbindingen maken. Daarom word je van wandelen creatiever. En lopen in de natuur is helemaal goed. Die oordeelt niet. Je wordt er hoopvoller van en je gedachten kunnen de vrije loop gaan.”

Dat is al interessante informatie: je maakt dus blijkbaar nieuwe verbindingen aan in je hersenen door de zuurstof toevoer. Je gaat er beter van denken, nieuwer van denken zou je kunnen denken. Einstein schijnt het gezegd te hebben en wij zeggen het ook maar nog eens: “De definitie van waanzin is telkens hetzelfde doen maar een andere uitkomst verwachten’. 

Daarom zijn we altijd geïntrigeerd door de rek in de comfort zone vinden. Wat niet hetzelfde is als de comfort zone daadwerkelijk rekken overigens, maar we doen ons best.

Het stelt me nog niet tevreden, er moet meer aan de hand zijn met die ontspannende werking door wandelen. Het valt me namelijk op dat ik na een poos wandelen ineens begin te gapen. Er komt een moment, vaak na een uurtje of twee, dat er zich een nieuw gevoel openbreekt in mijn lichaam.  

Wetenschappelijk bewijs

Dus voeg ik het woordje ‘wetenschap’ toe aan mijn zoekopdracht. Nu zullen we de waarheid boven krijgen.

Het IVN heeft onderzoek gedaan. Niemand weet waar IVN voor staat, maar een abbreviatie in combinatie met het woord onderzoek heeft een hoog geloofwaardigheidsgehalte.

“Natuur zorgt voor rust en ontspanning. Het leidt tot minder cortisol (stresshormoon) en een verlaging van bloeddruk. Ook stimuleert het de aanmaak van het ‘knuffelhormoon’ oxytocine.”, aldus de onderzoekers. 

Dit wordt aangevuld met vitamine D, conditie verbetering en bomen die CO2 concentraties verminderen en schadelijke stoffen uit de lucht filteren.

Sleutelwoord is hierbij blijkbaar natuur.
De natuur is een grote groene vriend die ons allemaal beter laat voelen.

Overal bestaat een boek over, en wat blijkt, zo ook over mijn vraag ‘wat maakt wandelen ontspannend?’

Loop de zorgen uit je lijf

Thom Hartmann schreef een boek ‘Loop je zorgen uit je lijf’.

Ik lees de samenvatting (efficiëntie voor de luie mens!):

“Als we wandelen worden beide hersenhelften gelijktijdig en in gelijke mate gestimuleerd. Daardoor ontstaat er een betere uitwisseling tussen beide hemisferen en kunnen de hersenen vastzittende patronen oplossen, die als gevolg van stress of traumatische ervaringen zijn ontstaan. Een halfuurtje wandelen per dag is al voldoende om onze zorgen letterlijk uit ons hoofd te krijgen en klachten, variërend van kort maar hevig overstuur zijn tot chronische aandoeningen zoals posttraumatische stress of depressie, wezenlijk te verlichten.

Wandelen is dus niet alleen een weldaad voor ons lichaam, zoals al bekend, maar ook zeer bevorderlijk voor ons emotionele en psychische welbevinden.”

Dit stemt me tevreden. 

Waarom is wandelen ontspannend?

Dus, samenvattend, wandelen schenkt je blije hormonen, broodnodige vitamines voor onze schermgeneratie, reiniging van afvalstoffen en zo kwam ik ook tegen: een betere spijsvertering. Tenslotte maakt het dat de hersenhelften in balans raken en we Incidenten uit onze immer malende hersenpan achter ons kunnen laten. 

Een nieuwe vraag rijst op:
Hoe zou de wereld eruit zien als iedereen dagelijks een wandeling zou maken? 

Misschien moet ik er een boek over schrijven.

Een hulde aan de wandeling!