Mijn vriendin Yogadocent en ik wandelden van Woerden naar Breukelen. Een NS wandeling van een kilometer of 17. Plus 4 als je net als ons aan het eind nog even doorloopt naar het centrum voor een welverdiend terrasje.

Als je wel eens wat langer loopt dan een uurtje, weet je dat na een bepaald aantal kilometer je lichaam ergens pijn gaat doen.

Je zwakke plek komt naar boven.
Je karakter ook.

Voor de één is de zwakke schakel de knieën, voor de ander de rug of voeten. Voor mij zijn het de heupen.


Bij mij kwam mijn heup opspelen na ongeveer twaalf kilometer onderweg te zijn. Ik merkte dat ook vriendin Y. wat langzamer ging lopen.

“Begin jij ook ergens last van te krijgen? Ik krijg echt pijn in mijn heupen nu.”

“Mmm”, antwoordde ze, “ik voel ook dat er van alles wordt losgeschud. Lekker.”

Ik: “…”

Losgeschud? Lekker?

Het ontging me niet dat ze het woord ‘pijn’ niet eens gebruikte.

Dat terwijl bij nadere ondervraging naar haar symptomen , het voor mij gewoon pijn zouden heten. Tja, daar is ze yogadocent voor natuurlijk. De holistische benadering. Het zou irritant zijn als ik niet geïntrigeerd was.

Ik probeerde het. Het is geen pijn, mijn heup wordt lekker los gemaakt. Bij elke stap die ik neem ontvang ik als het ware een massage.
Het hielp, een beetje in elk geval.

Het is door velen gepredikt dat emoties het gevolg zijn van gedachten.

Dus als je denkt ‘ik heb pijn’ en je gelooft die gedachte, dan is de kans groot dat je er niet blij van wordt. Anders denken maakt anders voelen. Oké, genoteerd in het wandelaarsboekje.

Maar zijn er meer manieren om om te gaan met pijntjes en kwalen tijdens een lange wandeling?

Ik zet er nog vijf voor je op een rijtje:

1. ontspannen lopen
   Ik probeer me vaak bewust te zijn van waar ik in mijn lichaam spanning vasthoud. Kaken, knieën, bekken, schouders. Wat gespannen is breekt sneller. Nu zal je kaak niet snel breken tijdens een wandelingetje, maar het is maar een metafoor hè.
   
2. grenzen bewaken
   Simpel maar doeltreffend. Als het pijn doet, stoppen. Liefdevollle grenzen stellen. Rustig aan opbouwen. Wandelen is niet bedoeld als race of haastige klus. Het ego kan er bekaaid vanaf komen, want het is niet stoer of dapper. Althans, zo zie jij het misschien. Maar vergeet niet de kracht van kwetsbaarheid hype!
   
3. voorkomen is beter dan genezen
   Zo maak je voeten bijvoorbeeld sterker met barefoot schoenen. Het voorkomt tevens blaren. Rachel schreef er een informatief artikel over. Yoga, Pilates, massages: van goed voor je lichaam zorgen pluk je later de vruchten. Niet dat ik dat doe overigens, maar ik wilde het toch even kwijt.
   
4. thuisblijven
   100% garantie op geen pijn tijdens het wandelen. We raden het echter niet aan, want het gaat ten koste van je levensgeluk.
   
5. gewoon doorgaan
   Barrie Stevens zei het al, wij zeggen het ook. Soms moet je gewoon doorgaan. Niet zeuren, tanden op elkaar en erop vertrouwen dat er ooit een einde aan de helse wandeling komt. Wandelen is bijna altijd heerlijk. Het bevordert je humeur en maakt van een ware pessimist een voorzichtige optimist. Maar soms ben je doorweekt tot op je onderbroek, heb je je enkel verzwikt en kom je een boze boer tegen (nooit gebeurd, maar het kan hè). Dan is het gewoon kut. En dan loop je door, gewoon omdat het even niet anders kan.
   
   
   Namasté.