Het was een prachtige woensdagmiddag. De zon scheen, de temperatuur was aangenaam en stapelwolken vormden typisch Hollandse luchten.

Ik had zin in een route, maar dan dichtbij. Ik zocht en vond een NS route in Den Haag. Vriendin E. ging met me mee.

We gingen op pad in eigen stad.

We spraken af op het Centraal Station en begonnen met de route in woorden, maar ook in kaartvorm en zelfs in GPS coördinaten. Daarbij kennen we Den Haag nogal goed. Met de voorbereiding was dus niks mis.

De route zou ons van het Centraal Station, door het centrum van Den Haag naar het strand in Scheveningen brengen. Monumentale panden, prachtige parken, musea en winkeltjes werden ons beloofd.

We namen ons voor om alles met nieuwe ogen te bekijken. Alsof we in een nieuwe stad kwamen waar we nog niet eerder waren geweest.

Grappig, als je goed je best doet, kun je jezelf foppen.

Ijspaleis

Op de Herengracht (ja, vroeger echt een gracht) keek ik verwonderd naar de grachtenpanden versierd met mooie gevels in allerlei soorten en maten. Tussendoor vingen we een glimp op van het Ijspaleis, terwijl we door liepen naar het Plein waar de terrassen overvol zaten met mensen die aan een late lunch of vroege borrel begonnen.

Een geur van vis en alcohol verspreide zich, ik kreeg meteen trek.

We liepen langs het departement van Justitie, wat ik nog nooit een blik waardig heb gegund. Ik wist niet eens dat het er zat. Ik bestudeerde de vreemde, soms angstaanjagende koppen aan de muur grondig en kwam tot de conclusie dat ik niets gemist had aan dit gebouw.

Daarna zwaaide ik vriendelijk in de zeker 3 camera’s die mijn bewegingen vastlegden voor we de hoek om draaiden richting het Binnenhof. Onderwijl struikelden we over de Grondwetbank die dringend aan een schoonmaakbeurt toe is. Op de Grondwetbank staat artikel 1 van de Nederlandse Grondwet, maar de letters waren moeilijk te lezen.

De route leidde ons langs het Binnenhof wat momenteel in de steigers staat, langs de Gevangenpoort. De zon scheen ons op de rug en was nog aangenaam warm. Dit is een mooi stukje Den Haag! Het contrast met de gruwelijkheden die zich hier hebben afgespeeld kon niet groter zijn.

De broertjes de Witt wachtte hier een gruwelijk lot. Vlak voor de deur werden ze gelyncht door het volk. Het standbeeld van Johan de Witt staat iets verderop en Johan wijst naar de plek waar hij het leven liet.

Geschiedenis op elke straathoek.

Torentje van Rutte

Het water van de Hofvijver schitterde zo dat de herfstkleuren erin werden weerspiegeld. Als het in de winter hard genoeg vriest maken ze er een schaatsbaan van. We wandelden langs meneer Rutte die hard aan het werk was in zijn torentje. De mouwen opgestroopt, het zweet op zijn voorhoofd.

Twee zwanen zwemmen ondersteboven onder zijn raam. Zou het daar beneden nog interessanter zijn?

Op het Lange Voorhout maken de rijen lindebomen zoals altijd indruk. Zeker als je ze met nieuwe ogen bekijkt en erachter komt dat Keizer Karel V ze liet planten. Vroeger heette het hier Cour Napoleon en hier had Vincent van Gogh zijn eerste expositie ooit. Hoe cool is dat?

Wauw wat woon ik eigenlijk in een mooie stad! En wat is dit een toffe route.

We zijn op de Denneweg beland, een ‘must’ voor liefhebbers van lifestyle en design op internationaal niveau zo lees ik op een website over Den Haag. Nou zo ik iets ben, ben ik een liefhebber van lifestyle.

Oh nee, zo ging het niet. Louis Couperus zei: “Zo ik iets ben, ben ik een Hagenaar.”

Chique dames kijken minzaam op ons neer terwijl we ze vriendelijk groeten. Een oudere man niest uitbundig en kijkt schichtig om zich heen. Gezondheid roept E. hem vrolijk toe. De man is zichtbaar opgelucht.

We lopen verder door de geschiedenis, richting plein 1813, het onafhankelijkheidsplein waar een monument staat ter nagedachtenis aan de overwinning op Napoleon. Verderop belanden we in een demonstratie voor het Vredespaleis. De mensen zijn boos en dragen witte pakken met gele driehoekjes erop. Ik hoor ze roepen, maar versta ze niet.

Schevenings bosjes

Dan het centrum uit, de Scheveningse bosjes in die werden aangelegd door werklozen als werkverschaffingsproject. Aan de linkerkant passeren we park Sorghvliet. Het park wat altijd een oase van rust is in de drukke stad. De muren die het park omarmen houden de drukte buiten en dat geeft een beschut gevoel.

Wat is het heerlijk om in het groen te lopen. Verbazend ook dat het zo dichtbij het centrum is.

We komen wandelaars tegen. Een man gooit een bal naar hond. Kinderstemmen schallen door de lucht. We eten een muffin op een bankje. Een ouder echtpaar zegt iets aardigs tegen ons. Mensen lachen ons toe, ze lijken wel vriendelijker te worden in de natuur.

In het Westbroekpark, waar elke jaar de Parade plaatsvindt, spelen kinderen in de speeltuin. Hun ouders spelen met hun telefoon, terwijl de eendjes in de vijver zwemmen. Dan het laatste stukje richting Scheveningen. We zien het Circustheater en het Kurhaus al van ver. Op de boulevard ploffen we neer op een verwarm terras voor een kopje thee.

Het leven is mooi.

Al het moois wat Den Haag te bieden heeft hebben we in vogelvlucht aan ons voorbij zien trekken. De stad met mooie gevels, oude gebouwen en veel geschiedenis. De groene parken, het bos en als klap op de vuurpijl het strand en de zee die geen dag hetzelfde is. Zelfs in november kun je hier nog heerlijk wandelen.

Na de thee zijn we eigenlijk nog niet uitgewandeld en dus besluiten we om de boulevard af te lopen langs het strand en langs de zee. Prachtige wolkenluchten vergezellen ons. Via de haven van Scheveningen door de Frederik Hendriklaan (de Fred voor intimi) waar je heel lekker kunt winkelen, naar huis. Mijn stappenteller geeft 21.000 stappen aan. Whoop whoop!

Oh oh Den Haag, mooie stad achter de duinen. Met nieuwe ogen ben je verblindend en betoverend. Opnieuw voel ik waardering voor alles wat je te bieden hebt.

Zo ik iets ben, ben ik trots op mijn stad.

• 

•