De Noren zeggen: “Det finnes ikke dårlig vær, bare dårlige klær.”

Wat zich grofweg vertaalt in “Er bestaat niet zoiets als slecht weer, alleen slechte kleding.”

Nu is er één ding vervelender dan slecht weer: mensen die beweren dat er niet zoiets bestaat als slecht weer.

Een tijd terug woonde ik met mijn gezin in Noorwegen. Ik weet nog dat ik onze driejarige dochter afleverde voor haar eerste dag op de ‘barnehage’. Trots gaf ik een schattig regenpakje met bijpassende laarsjes van de Hema mee aan de peuterleidster. Ik werd in mijn gezicht uitgelachen. This will not do I am afraid..

De eerste maanden in Noorwegen was een ontdekkingsreis in de wereld van uteklaer oftewel buitenkleding. Voor elk seizoen en weertype is een kledingstuk ontworpen. Van diverse thermo ondergoed tot skipakken tot baggerlaarzen van kalibers waar wij een puntje aan kunnen zuigen.

Wol is het sleutelwoord.

Niet dat kriebelige soort hoor. Het zachte, merino achtige soort.
Zolang de ‘onderpakken’ maar van goede, duurzame en vooral wollen kwaliteit zijn, heb je de helft van het werk al verricht. Iets waterdichts erover en je kunt het weer trotseren.

En dan doen ze. Kinderen doen van jongs af aan hun middagdutje buiten. Gewoon in de kinderwagen met jawel, een wollen pak en een wollen slaapzak. Tot een graad of -15c kan dit prima vinden zij.
Er bestaan zelfs kinderdagverblijven die uitsluitend buiten in de natuur zijn.

Goed, de boodschap is duidelijk. Zorg voor goede kleding.

Ik zelf zweer bij mijn Devold.

Vooral als het wat kouder is. Of op regenachtige lange wandelingen, dan is het ook echt fijn. Je raakt niet verkleumd en dat scoort punten voor mij. Tenzij je regenjas niet waterdicht is. Maar dat is een ander verhaal.

Je scoort er overigens geen imago-punten mee, als je je felrode ondergoed (lange broek én trui) onder je toch al niet al te hippe wandelbroek aantrekt.

Maar je zal jezelf dankbaar zijn.

De mooie eigenschap van wol is, dat het warm houdt, maar niet verstikt.

Dus juist ook in beweging als je lichaamstemperatuur stijgt, houdt het wol je in balans. Niet te warm, niet te koud.

Wat ik zelf vooral erg fijn vind, is om halverwege een lange wandeling even een latte te drinken op een terrasje en dan geen verkleumde kont te krijgen. Het zachte wolletje houd me lekker comfortabel. Maar ik loop niet te zweten als een otter als ik weer ga lopen. Dat heb je wel snel met synthetische warmhouders.

Er zijn verschillende varianten en diktes. Ik houd het op een dikke variant voor de herfst en winter en een dunne voor de lente. In de zomer durf ik wel zonder. Ik ben best wel een bikkel namelijk.